Σ’ αυτό το χώμα που το βρέχει η αρμύρα
και με το άσπρο του το βάφει ο ασβέστης
ράγισε απόψε της ζωής μου ο καθρέφτης
κι όλα τα χρόνια μου ανάποδα τα πήρα.

Σ’ αυτό το χώμα που μεθύσανε τον ίσκιο
και την αλήθεια τη σφραγίσαν σε μπουκάλι
δε ξεχωρίζει το αρνί απ’ το τσακάλι
κ’ ίδιο λογίζεται το ψέμα με το δίκιο.

Σ’ αυτό το χώμα που ξεράθηκε το αίμα
λύκοι χαράζουν με το νύχι τους πατρίδες
γυρίζουν πίσω του καιρού μας τις σελίδες
και ξεπουλάνε τη ζωή μας μ’ ένα κέρμα.