Υπάρχουν μέρες
που νιώθω πως πετάω

Σαν πουλί στον ουρανό
Από ψηλά τον κόσμο μου κοιτάω
Και τον βρίσκω πια μικρό
Υπάρχουν μέρες που νιώθω δυνατός
Και από τα μάτια μου
ξεχύνεται ένα φως
Υπάρχουν μέρες
που νιώθω πως πετάω
Σαν πουλί
Στον ουρανό

Όμως υπάρχουνε
και μέρες
που αισθάνομαι

Άγκυρα σε βυθό
Και όλα αυτά που απεχθάνομαι
Με πείθουν πως ξανά θα ηττηθώ

Υπάρχουν μέρες που νιώθω σαν παιδί

Χωρίς μιας μάνας αγκαλιά
για να κρυφτεί
Υπάρχουνε μέρες που αισθάνομαι
Άγκυρα σε βυθό

Πότε έτσι και πότε αλλιώς
Τη μια ανοίγω
τα φτερά μου και πετώ

Την άλλη σέρνομαι σκυφτός

Πότε έτσι και πότε αλλιώς

Κι εκεί που βρίσκομαι
απάνω στον αφρό
Με καταπίνει ο βυθός

Με τρώει ο βυθός

Υπάρχουν ώρες
που τρέχουνε γοργά
Όπως κυλάει το νερό
Από το χάραμα νωρίς μέχρι αργά

Που ειν’ το φεγγάρι τρυφερό
Υπάρχουν ώρες
που νιώθω σαν θεός

Και απ’ ο,τι πίσω με κρατάει
πιο δυνατός

Υπάρχουν ώρες
που τρέχουνε γοργά

Όπως κυλάει το νερό

Όμως υπάρχουνε
και ώρες βαριές
Που δεν σαλεύουν τα λεπτά

Που κουλουριάζομαι
Ψάχνοντας γιατρειές
Μα δεν κάνει ξαστεριά
Υπάρχουν ώρες
που διαρκούνε μια ζωή
Σαν ένα κύμα
που δεν φτάνει στην ακτή

Υπάρχουνε ώρες βαριές

Που δεν σαλεύουν τα λεπτά

Πότε έτσι και πότε αλλιώς
Τη μια ανοίγω
τα φτερά μου και πετώ

Την άλλη σέρνομαι σκυφτός

Πότε έτσι και πότε αλλιώς

Κι εκεί που βρίσκομαι
απάνω στον αφρό
Με καταπίνει ο βυθός

Με τρώει ο βυθός