Αμόρ αμόρ αμόρ αμόρ, αμόρ, κρυφός καημός και πυρετός,
το κύμα είσαι κι ο γιαλός, σε μπλε βαθύ λευκός αφρός,
ουράνιο τόξο σε βροχή, λεβάντες σ’ έρημο νησί.

Να πιείς αμόρ αμόρ αμόρ, αμόρ με μιας του πόθου το κρασί,
σε κούπα χρυσοστόλιστη, μεθύσι κι όνειρο εσύ,
η πούλια την ανατολή

Αμόρ αμόρ αμόρ , ψηλά στο όρος του Θαβώρ,
πετάμε κι είμαστε μαζί, μικροί Θεοί σε άλλη γη.
Αμόρ, αμόρ, αμόρ, αμόρ, το σείστρο είμαι της Αθώρ,
φωνή θεών μελωδική.

Αμόρ αμόρ αμόρ, του πάθους είσαι πλοηγός,
των άστρων αναστεναγμός και στο φεγγάρι ασπασμός.
Να βρεις αμόρ αμόρ αμόρ, φανό σε νύχτα σκοτεινή,
να τρέξεις σαν την αστραπή, να δεις του ήλιου το φιλί.

Αμόρ αμόρ αμόρ αμόρ, αμόρ, πουλί τρελό θαλασσινό,
τα ίχνη σου ακολουθω, στο παρελθόν σου να κρυφτώ,
να γίνω μοίρα και γραφτό, μεσ’ τη ζωή σου αερικό.

Θα είμαι εκεί αμόρ αμόρ αμόρ αμόρ ,στον κήπο της Γεσθημανή
παράκληση και προσευχή, για σένα κάθε Κυριακή,
με τον Χριστό και τον ληστή.

Αμόρ αμόρ αμόρ , ψηλά στο όρος του Θαβώρ,
πετάμε κι είμαστε μαζί, μικροί Θεοί σε άλλη γη,
αμόρ αμόρ αμόρ ,αμόρ το σείστρο είμαι της Αθώρ,
φωνή θεών μελωδική.

Αμόρ αμόρ αμόρ , του Νείλου είσαι ποταμός,
τυφώνας κι άγριος καιρός, παλεύω μέσα σου γυμνός
Μα θάρθει κάποτε καιρός, που θα πετάξουμε στο φως,
στο Λούξορ και στο Ασουάν, οι Φαραώ μας χαιρετάν
Αμόρ, αμόρ, αμόρ
Αμόρ, αμόρ