Μόνος στο δρόμο περπατώ
κι αυτό το βράδυ σκοτεινό,
όπως και τ άλλα,
με πλημμυρίζει ο καημός
και βρέχει θύμηση ο Θεός,
στάλα τη στάλα....
Η ώρα δύο και μισή,
πια ξημερώνει Κυριακή,
το νου μου χάνω,
μια μελωδία απο ένα μπαρ,
μια νοσταλγία στη καρδιά,
σόλο κρατά στη μοναξιά,
με ένα πιάνο..


Ρεφρέν
Κι αργοπεθαίνω μ αυτόν τον ήχο
και κάθε νότα μού ματώνει την καρδιά,
είν η ζωή μου σε κάθε στίχο
και με κοιτάει ο πιανίστας στη γωνιά

Τρέχουν τα δάκρυα βροχή μέσα στα μάτια,
ένα τραγούδι απόψε μ έκανε κομμάτια..

Εκεί που ήμουν σκεφτικός,
σ ένα σοκάκι δίχως φως
και προχωρούσα,
γέμισε ο δρόμος μουσική,
βγήκαν οι νότες στη βροχή
και μου μιλούσαν..
Μπήκα στο μπαρ σε μια γωνιά
ήρθαν κι οι στίχοι συντροφιά,
να μου κρατήσουν,
θαμώνες μες στην ερημιά,
ποτά μου κέρασαν διπλά
την μοναξιά μου έτσι λίγο, να μεθύσουν ..