Δεν κάνει εγώ να ερωτεύομαι Δεν είμαι εγώ γι’αυτά
Στο πάτωμα κάτω σέρνομαι, όταν μου κάνεις νερά

Δεν κάνει εγώ να σε σκέφτομαι, μα ούτε και να σε ζητώ
Μια κλαίω και μια χαίρομαι είσαι μαρτύριο σωστό

Στα φιλιά σου πάλι σαν αφήνομαι
Πως σε αγαπώ πολύ προδίδομαι
Άλλο πια μαζί σου να υποκρίνομαι
Είναι αδύνατον και παραδίνομαι

Μα έτσι συνεχώς απομακρύνεσαι
Κι όλα βαθειά στον εαυτό σου κλείνεσαι
Αχ μακάρι να ξερα τι σκέφτεσαι
Τόσο παράξενα γιατί μαζί μου φέρεσαι

Δεν κάνει στα μέρη σου να 'ρχομαι, τυχαία να σε συναντώ
Να κάνεις πως δεν γνωριζόμαστε και γω να πέφτω στον γκρεμό

Τα βράδια λες ότι μ’ αγαπάς, τις μέρες πάλι τα ξεχνάς
Σημάδια δείχνεις σχιζοφρένειας, σ’ένα γιατρό μήπως να πας