Θέλω να μάθω την ιστορία που μου ανήκει
για να την πω στο γιο μου το μικρό
σα λειτουργία, κεντημένο παραμύθι
πάνω στου ονείρου του τον άσπρο αργαλειό
Θέλω να γράψω για τον τόπο μου ένα ποίημα
κι όσο το γράφω να μην έχει τελειωμό
σαν προσφυγάκι που παλεύει με το κύμα
κι όσο κι αν κλαίει, δεν μερεύει το νερό

Tην εθνική πιπίλα τραγουδάω
με γεύση ένδοξου προγόνου και σοφού
στην εθνική παγίδα σκουντουφλάω
και μέσ’ την τρύπα της ζω του σκοτωμού
Είν’ η πατρίδα που μου είπαν πως ανήκω
που’ χει τον Ταύρο στου Ερμή τον πρώτο οίκο
του Παρθενώνα τα μάρμαρα αλωμένα
και τα προικιά σου, Άγια Σοφιά, μαγαρισμένα

Θέλω να κάψω ό,τι έφτιαξα ως τώρα
και απουσίες να πάρω απ’ την αρχή
ποιος είναι ‘δω, ποιος λείπει από τη μπόρα
την αιωνιότητα να βάλω φυλακή
Θέλω να γείρω να φιλήσω τ’ άγιο στόμα
της μάνας που έχασε στην άσφαλτο παιδί
του γέροντά μου το ρημαγμένο σώμα
που κάθε ανάσα του μυρίζει προσευχή