Σαλονίκη δεν έχεις ρεπό
φαντάζεις στα φώτα λουσμένη
σαν πλοίο νυχτερινό
στην αποβάθρα να περιμένει.

Λένε πώς πάνε στον Παράδεισο
όλες οι αγάπες πού παλιώσανε
στην κόλαση μέσα πώς πετιούνται
εκείνες πού όλα δεν τα δώσανε.

Θέλω απόψε να ανταμωθούμε
να φρίξουν φίλοι και να σκάσουν οι εχθροί,
σαν σε θυμάμαι με πνίγει ο καημός
σαν δεκαεφτάρης πού κοιμάται μοναχός.

Μεσ´ του Μινώταυρου το στόμα
μόνο κι έρημο μ' αφήνεις
παίρνω τούς δρόμους και σε ψάχνω
μεσ ´τον Λαβύρινθο της μνήμης.

Σ ´αυτό το παιχνίδι το νιώθω
πώς παίζω από λάθος μεριά
στον κόσμο των στοιχειωμένων ερώτων
δεν βρίσκει κανείς γιατρειά.

Θέλω απόψε να ανταμωθούμε
να φρίξουν φίλοι και να σκάσουν οι εχθροί,
σαν σε θυμάμαι με πνίγει ο καημός
σαν δεκαεφτάρης πού κοιμάται μοναχός.