Κι όπως σκοντάφτεις τυχαία τις νύχτες
πάνω στους σκύλους με τα προσωρινά ονόματα
και μοιάζουν αυτές οι αδέσποτες ιστορίες
που τρώνε ό,τι περίσσεψε
κάτι σαν υπαινιγμός πνιγμού
έτσι τελειώνει κι αυτή η διαδρομή
με ταχύτητα ιλίγγου
αδειάζοντας στο τέρμα της λόγια
που έραψαν στα χέρια τους
ποτάμια και σιωπές

Πες μου

Ποιες λέξεις φτιάχνουν το Θεό;
Ποια γράμματα επιμένουν;