Κάθε βραδάκι στις οκτώ τη συναντούσε
στο ίδιο μέρος με λαχτάρα φλογερή
απ' τα φιλιά της στο πλευρό της ξεψυχούσε
κι ήταν σαν όνειρο κοντά της η ζωή

Μα ένα βράδι ο φτωχός που καρτερούσε
στο ίδιο μέρος δεν ερχότανε γιατί
η αγωνία τη ψυχή του τυραννούσε
μα πάλι ήλπιζε πως κάποτε θα 'ρθει

Κάθε βραδάκι στις οκτώ
στο ίδιο μέρος το γνωστό
με καρδιοχτύπι
την περιμένει για να 'ρθει
κι όσο δεν έρχεται κι αργεί
τον δέρνει η λύπη

Κι έτσι που βλέπει τα ζευγάρια να περνούνε
τον έρωτά του το χαμένο του ξυπνούνε
και κλαίει σαν παιδί μικρό
κάθε βραδάκι στις οκτώ

Χρόνια περάσαν μα η καρδιά του δεν αλλάζει
για κείνη πάντα κάθε βράδι θα χτυπά
τον πάγκο που είχανε καθίσει θα κοιτάζει
και θα ονειρεύεται τα χάδια της ξανά

Πάντα θα ελπίζει να τη δει σ' αυτό το μέρος
όπως και τότε σα χαρούμενο πουλί
να ξαναρχίσει ο τρελός εκείνος έρως
μ' ένα χαδιάρικο, ατέλειωτο φιλί