Εδώ είναι τα παπούτσια του.

Αν ξαναρθεί, εδώ είναι!

Καμιά φορά γκρεμίζονται οι πάσσαλοι

και φεύγουν οι νεκροί κόκκινοι απ’ το αίμα.

Εμείς μπροστά από τον καθρέφτη μας

-Που ‘χει γεμίσει σάλιο απ’ τα γλειψίματα-

Θα φτύνουμε επιτέλους ο ένας τον άλλον

Κατά πρόσωπο.

Χωρίς κουκούλες.

Με παπούτσια.

Περνώντας ανήσυχα – ανήσυχα από την πλατεία.

Όλοι μαζί.

Του Άη – Γιώργη, όταν ασπρίζουνε τα σπίτια.