Φωτιά μου εσύ γνωστή
Ξεσκέπαστη, ζεστή
Ανήφορος στο σώμα
Τα όχι σου εχθροί
Κι αν η καρδιά χαθεί
Δικό σου θα΄χει χρώμα
Μη παίζεις με τη λύπη μου, μη παίζεις
Καράβι μες στο σπίτι μου να δέσεις

Να λέω ναι, και πάλι ναι
Σαν άνθρωπος που αγάπησε και χάνει
Να λέω ναι και πάλι ναι
Στα χέρια που με πνίξαν στην παλάμη

Το τίποτα ζητώ
Γι΄αυτό και δε ρωτώ
Κι αφήνομαι στη τύχη
Το βέλος σου κοιτώ
Αχ να’ ταν μπορετό
Ξανά να με πετύχει
Αγέρας που ξεσήκωσε το αίμα
Παράπονο που νύχτωσε στο βλέμμα

Μισάνοιχτη η πόρτα και φανερά τα τραύματα
Δεν είμαι αυτός που βλέπεις, ούτε κι αυτός που ήξερες
Μπορεί και να ΄μαι ο φόβος, που σε κοιτά κατάματα
Μπορεί και να ΄μαι ο ίδιος, που σου ΄χει τάξει θαύματα

Που να σε πάω μια βόλτα, ήσυχα να τα πούμε
Τίποτα δε συμβαίνει, τίποτα δεν κινείται
Στην ίδια θέση ο πόνος μας και δε μετακινείται
Όσο και να χορέψουμε όσο κι αν ζαλιστούμε

Ρώτα με να μαθαίνω, κράτα με, αν θες να χαίρομαι
Κράτα και τα μικρά σου και τα μεγάλα αινίγματα
Στα δύσκολα σε θέλω να μου φωνάζεις έρχομαι
Στα χέρια σου να πέφτω, στο σώμα σου να δένομαι