Όταν ξαναδώ το καλοκαίρι
η θάλασσα θα έχει μεταμορφωθεί
σε κρύσταλλο Βοημίας
έτσι ακριβώς όπως με ήθελες
δυνατό κι εύθραυστο
πολύτιμο και ακριβό
αδυσώπητο και ορατό
αδιάσπαστο μέχρι τέλους

το ήξερες μες στους ανέμους σου
το ήξερες με κάθε ανάσα
πως κάποτε θα διαπεράσω τους κύκλους
των ματιών σου και θα φτάσω στις κρυστάλλινες
ακτές

ρόδινο αγγείο με πράσινες ελιές
σκορπισμένες στην άμμο

αυτή είναι η πραγματική μας ζωή!
να χρησιμοποιούμε τα άψυχα αντικείμενα
στην αφήγηση μιας στιγμής
που διαλύεται σε χιλιάδες εικόνες
όταν έρχεσαι στη σκέψη μου –

την ώρα που τα εκρηκτικά σου νερά
σχεδιάζουν παπαρούνες από κοβάλτιο
στον αέρα.