Xοροπηδάνε οι βαλίτσες φουσκωμένες
σαν τα μπαλόνια πριν τα σκάσει το τσιγάρο
είναι βαριές από ταξίδια κουρασμένες
δεν είναι σίγουρες αν θέλουν να τις πάρω.

Tο αυτοκίνητο φουλάρω με βενζίνη
σε χίλιους τόπους μακρινούς για να την κάψω
δεν έχω ιδέα η ζωή μου τι θα γίνει
δεν έχω ιδέα αν ποτέ μου θα αράξω.

Φεύγω
γιατί ταξίδι μες το αίμα μου κυλάει,
φεύγω
κι η φαντασία όπου θέλει ας με πάει.

Kαλωσορίζω κάθε γέλιο που τραντάζει
κι όλους τους δρόμους που μου κλείνουνε το μάτι
είν’ η στιγμή να πάω εμπρός ν’ αλλάξω κάτι
είν’ η στιγμή απ’ το μηδέν να δώσω γκάζι.