Μου το ‘παν στα χαρτιά,
μου το ‘παν στο φλιτζάνι
το βρήκε μια γριά
γραμμένο στην παλάμη.

Πως σε βαθιά νερά
θα ναυαγήσω πάλι
και μια ζωή ξανά
θα ψάχνω για λιμάνι.

Πως να φύγω, να ξεφύγω
δεν υπάρχει ελπίδα πια,
μια φουρτούνα, μια μπουνάτσα
η δική σου αγκαλιά.

Άγιε Νικόλα κάνε τη θάλασσα γυαλί
μη σπάσει το τιμόνι, χάσω το πανί.

Μου το ‘παν οι γνωστοί,
μου το ‘παν και οι φίλοι
και κάτι ναυτικοί
που το ‘χαν παραγγείλει.

Μονάχα η Παναγιά
σε σώνει και δεν σβήνεις
με βάρκα την καρδιά
στα πέλαγα όταν μείνεις.

Πως να φύγω, να ξεφύγω
δεν υπάρχει ελπίδα πια,
μια φουρτούνα, μια μπουνάτσα
η δική σου αγκαλιά.

Άγιε Νικόλα κάνε τη θάλασσα γυαλί
μη σπάσει το τιμόνι, χάσω το πανί.