Οι μέρες δε περνάνε πια χωρίς εσένα,
οι νύχτες γίνονται φωτιά χωρίς εσένα.
δε ξέρω πόσο φταίω, πόσο φταις,
μα λείπεις και τα όνειρά μου καις.

Ο χρόνος γίνεται εχθρός χωρίς εσένα,
γυρνώ στους δρόμους σα τρελός χωρίς εσένα.
Δε ξέρω πόσο φταίω, πόσο φταις,
ξέρω πως δε σε νοιάζω, έτσι λες.

Ίσως να μη με θυμάσαι πια,
ίσως μ’ έχεις ξεπεράσει,
το μυαλό μου σε ζητά
δε μπορεί να σε ξεχάσει.

Ίσως να μη με θυμάσαι πια,
και να με κοιτάς σαν ξένο
όσο θα χτυπάει η καρδιά
πάντα θα σε περιμένω.

Απόψε ήθελα ξανά μαζί σου να ‘μαι,
για να μη νοιώθω μοναξιά μαζί σου να ‘μια.
Δε ξέρω πόσο φταίω, πόσο φταις,
όμως περνάω δύσκολες στιγμές.

Ο χρόνος γίνεται εχθρός χωρίς εσένα,
γυρνώ στους δρόμους σα τρελός χωρίς εσένα.
Δε ξέρω πόσο φταίω, πόσο φταις,
ξέρω πως δε σε νοιάζω, έτσι λες.

Ίσως να μη με θυμάσαι πια,
ίσως μ’ έχεις ξεπεράσει,
το μυαλό μου σε ζητά
δε μπορεί να σε ξεχάσει.

Ίσως να μη με θυμάσαι πια,
και να με κοιτάς σαν ξένο
όσο θα χτυπάει η καρδιά
πάντα θα σε περιμένω.