Άλλαξε ο νους μου ρότα και δεν σκέφτομαι όπως πρώτα,
ούτε βασανίζομαι σαν σε συλλογίζομαι.

Πόποπό! πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια
κι εγώ ήθελα αυτήν που μ'έκανε σμπαράλια.

Μου' δωσες καημό μεγάλο, τ' άνθη σου σε κάποιον άλλο
και σε τάϊζα στο στόμα καλοκαίρι και χειμώνα.

Πόποπό! πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια
κι εγώ ήθελα αυτήν που μ'έκανε σμπαράλια.

Δίπλα απο τη γειτονιά μου βρήκα ο δόλιος την χαρά μου,
με αγκάλιασε με αγάπη μια πορτοκαλιά γιομάτη.

Πόπο μια πορτοκαλιά με άνθη φορτωμένη,
που ήσουνα τοσον καιρό γιατί ήσουνα κρυμμένη!