Έφυγες πίσω σου πέταξες
ένα σεντόνι σαν φωτιά στα περασμένα.
Έφυγες κι όλα τα σκέπασες
έπιπλα κι όνειρα μισά μαζί κι εμένα.

Έμεινα μόνος στα έρημα
μες στα δωμάτια που γυρνώ
μετακομίζω τον καημό
Έμαθα κοίτα τι έμαθα
στους άδειους τοίχους ένα δάκρυ να κυλώ.

Σαν μισό τσιγάρο καίει
στο τασάκι η ζωή του καθενός,
άλλη μια αγάπη που 'χει γίνει στάχτη
και ανεβαίνει ο καπνός.

Δεν έχω εγώ πιο πάνω
ως το ταβάνι φτάνω
και ύστερα εκεί θα σκορπιστώ
μια φορά μωρό μου
στην στέγη αυτού του κόσμου
εσένα βρήκα ουρανό.

Πήγαμε και πού δεν πήγαμε
όπου δυο άνθρωποι μπορούν μαζί να φτάσουν.
Ζήσαμε μα δε ριζώσαμε
μείναν μετέωρα τα βουνά να μας κοιτάζουν.

Άδικο, θα ήταν άδικο
στο δηλητήριο να πιαστώ
και ν’ ακυρώσω ότι αγαπώ.
Άξιζε για όσο κράτησε
βλέπεις τα θαύματα θαμπώνουν στον καιρό.