Προαύλια στέρνα της ζωής μου αρένα,
από τοίχο σε τοίχο περπατώ σκεφτικός,
με πήρε το ρέμα και μοιάζει με ψέμα,
ποιος είναι ο “λάθος” και ποιος ο “σωστός”.

Προαύλια στέρνα με περνάς για απόνερο
δεν ήρθε το τέρμα δεν γκρεμίζεται τ' όνειρο!!!
Προαύλια στέρνα αχ μου φαίνεσαι αστεία,
τα δικά μου τα βήματα σου δίνουν αξία!!!

Προαύλια στέρνα με τα χείλη κλεισμένα,
το βήμα μου γρήγορο και πότε αργό,
ψηλά τα μπεντένια τα μάτια στραμμένα,
να ψάχνω για σύντροφο έναν άλλο θεό.

Προαύλια στέρνα με περνάς για απόνερο
δεν ήρθε το τέρμα δεν γκρεμίζεται τ' όνειρο!!!
Προαύλια στέρνα αχ μου φαίνεσαι αστεία,
τα δικά μου τα βήματα σου δίνουν αξία!!!

Προαύλια στέρνα και νοιώθω στο πέλμα,
βαρύ το κορμί μου καθώς περπατώ,
κοιτώ τον καθένα που μοιάζει με 'μένα,
θλιμμένη στιγμή μου κρυφά σου γελώ.

Προαύλια στέρνα με περνάς για απόνερο
δεν ήρθε το τέρμα δεν γκρεμίζεται τ' όνειρο!!!