Σιδερόφραχτο παράθυρο η ζωή μου,
και κοιτώ βαθιά στα μάτια τον καιρό,
σαν μετρώ καθημερνώς την αντοχή μου,
είσαι δίπλα μου κι όμως δεν είσαι εδώ,
παίζει το “λύκο με το αρνί” η υπομονή μου,
μα να αντέξω για χατίρι σου μπορώ.

Δεν φυλακίζεται η ψυχή μέσα στον χρόνο,
γιατί είχε και έχει πάντα ελεύθερη θωριά,
και ξεγελάει τον καημό μα και τον πόνο,
και δίνει ελπίδα στην καρδιά για λευτεριά.

Σιδερόφραχτο παράθυρο είναι ο κόσμος,
να ξεφύγεις δεν μπορείς μόνο αν το θες,
είναι Ρούκουνας του διπλανού σου ο ώμος,
ακούμπα πάνω του και πάψε πια να κλαις,
να γελάς κι ας είναι δύσβατος ο δρόμος,
να νικάς ότι σε πολεμά απ’ το χθες.

Δεν φυλακίζεται η ψυχή μέσα στον χρόνο,
γιατί είχε και έχει πάντα ελεύθερη θωριά,
και ξεγελάει τον καημό μα και τον πόνο,
και δίνει ελπίδα στην καρδιά για λευτεριά.