Τρία, τέσσερα, εφτά ήρθαν χελιδόνια,
τρία, τέσσερα, εφτά στις παλιές φωλιές.
Μα εγώ μες στην καρδιά έχω ακόμα χιόνια
που ‘σαι χελιδόνι μου κι έχω εφτά πληγές.

Μήπως έχασες τη στράτα
κι έχτισες αλλού φωλιά,
τι να σου συμβαίνει τάχα
κι απαρνιέσαι τα παλιά.

Τρία, τέσσερα, εφτά
σ’ έχω χάσει χρόνια
κι έχω μέσα στην καρδιά
συννεφιά και χιόνια.

Τρία, τέσσερα, εφτά φύγαν καλοκαίρια
δάκρυα μ’ αφήσανε και καημούς σωρό.
Γύρνα μη μ’ αφήνεις πια μ’ ανοιχτά τα χέρια,
στα λιμάνια, στους σταθμούς να σε καρτερώ.

Μήπως έχασες τη στράτα
κι έχτισες αλλού φωλιά,
τι να σου συμβαίνει τάχα
κι απαρνιέσαι τα παλιά.

Τρία, τέσσερα, εφτά
σ’ έχω χάσει χρόνια
κι έχω μέσα στην καρδιά
συννεφιά και χιόνια.