Ήρθανε δύσκολες ημέρες, μια εποχή μ’ οφθαλμαπάτες
Σαν τους διάττοντες αστέρες έχουνε γίνει οι αγάπες
Στα όνειρά μου έχω δείξει το πρόσωπό σου για πυξίδα
Καμμία πόρτα μην ανοίξει στο αύριο χωρίς ελπίδα

Είναι ο χρόνος ένα ψέμα μα αλήθεια η απουσία
Μου λείπει το βαθύ σου βλέμμα, ζωή σαν τοξική ουσία
Ένα χαμόγελο που σκάει στο τέλος κάθε σου αγώνα
Τη λάμψη των ματιών σου σπάει μαύρος καπνός και δακρυγόνα

Μια νύχτα άγρια και κρύα, στο πρόσωπό μου σαν σημάδι
Θυμάμαι ήταν τ’ άγγιγμά σου και συ χανόσουν στο σκοτάδι
Μια νύχτα άγρια και κρύα το ξέρω ότι θα γυρίσεις
Και αν σου έχω λείψει χρόνια απ’ την αρχή θα μ’ αγαπήσεις

Είναι επιτακτική ανάγκη να είμαι εγώ ο άνθρωπός σου
Κι αν θα λιώσουνε οι πάγοι πιστός θα μείνω οπαδός σου
Με την παλάμη μου ν' αγγίξω το παγωμένο μέτωπό σου
Κι από το χάος ν’ αναδείξω το πιο ζεστό χαμόγελό σου

Είναι που δεν μετρώ τις ώρες και οι προσωπικές μου μάχες
Θυμίζουν πόλεμο σε χώρες που δυνατές δεν έχουν πλάτες
Και πόσα βράδια θα πληρώνω στη μοναξιά για σένα φόρο
Έλα κοντά μου μεγαλώνω, έχει η καρδιά μου τόσο χώρο