Απ’ το μπαλκόνι σου αδιάφορα κοιτάζεις
τα σπίτια γύρω σου χάρτινο σκηνικό
μέσα στο όνειρο τον δρόμο σου χαράζεις
φεύγεις και χάνεσαι μα μένεις πάντα εδώ.

Η πόλη μέσα σου κοιμάται κουρασμένη
σ’ ένα σεντόνι που το νότισε η βροχή
στον ουρανό ένα μπαλκόνι επιμένει
σαν αερόστατο να ψάχνει την αρχή.

Απ’ το μπαλκόνι σου αρχίζει να χαράζει
άλλη μια μέρα σε κοιτά ερωτικά
κλείνει το μάτι όλο γλύκα κι όλο νάζι
μαζί να ζήσετε αυτό που προσπερνά.

Η πόλη γύρω σου και πάλι ζωντανεύει
από τον λήθαργό αρχίζεις να ξυπνάς
μέσα σου κρύβονται το φως και τα ερέβη
κι απ’ το μπαλκόνι σου εσύ τα κυβερνάς.