Να `μαστε στα ίδια μονοπάτια.
Να `μαστε στην ίδια γειτονιά.
Να `μαστσε και στα χρυσά παλάτια...
Να’ μαστε και πίσω απ’ τη γωνιά.

Να `μαστε στα ίδια τα λημέρια.
Να `μαστε αν γίνονταν παντού.
Να `μαστε του κόσμου τα ξεφτέρια,
πλούσιοι από γεννησιμιού.

Να `μαστε, τι να `μαστε, κανένας δεν το ξέρει,
Μωρό μου είσαι τα θαύματα που μου `χουνε προσφέρει.
Άναφ’ το κουκλίτσα μου και μην ακούς κανένα,
'Αναφ’ το, άναφ’ το κι έλα προς τα’ μένα.

Να `μαστε μαστούρια όλη μέρα,
ο ένας στο κεφάλι του αλλουνού
Εγώ και εσύ και ακόμα
και ακόμα παραπέρα,
να φτάνουμε στην άκρη του ουρανού

Να’ μαστε αγκαλιά όλη τη νύχτα
κάτω από Αυγουστιάκο ουρανό
Κι όπου θες τα δίχτυα σου άντε ρίχ’ τα,
να λυποθυμήσεις στο χωριό.

Να `μαστε, τι να `μαστε, κανένας δεν το ξέρει.
Μωρό μου είσαι τα θαύματα που μου `χουνε προσφέρει.
άναφ’ το κουκλίτσα μου και μην ακούς κανένα,
άναφ’ το, άναφ’ το κι έλα προς τα μένα.