Έγνοια βαθιά που σωπαίνει το σώμα

Ρούχο τριμμένο στη σκόνη του δρόμου
Ξεφτίδια που κρέμασε η φθορά
Κοφτερό μαχαίρι δίχως αίμα
Και δίχως οδυρμό

Άδειος ο κόρφος
Φωνές πνιχτές μέσα στο δέρμα

Τι έγιναν τα κορμιά
Ψυχές που έβγαλαν διπλά φτερά
Αδέρφια καρπούς θρεμμένα όνειρα

Τρυφερές ανοίξεις που ξεδιπλώθηκαν μέσα στα μάτια

Πρόσωπα σπίτια που κατοικήσαμε
Χέρια μέσα στα χέρια αιμάτινη αγκαλιά
Καρδιά φορτωμένη αγάπη και θάνατο

Ανοίξαμε τα λουλούδια μέσα στα μάτια μας
Γεμίσαμε τη μοναξιά της νύχτας
Πλουτίσαμε την ερημιά του ανέμου
Ονόματα τραγούδια και δάκρυα

Κόσμος της γης
Απέραντο πρόσωπο