Ευλογημένα τα καινούρια χέρια
Οι ενωμένες μοναξιές
Γυμνό παράθυρο

Μες στην ανάμνηση ήσουνα
Σαν σε ναό λαμπρή μου εικόνα.

Μέσα στον ύπνο, στην ερημία,
Όπου μονάχος μου πλανιόμουν,
Η ομορφιά μου ήσουν, η αποθέωση,
Μέσα σ’ ένα παράξενο σταματημένο φως.

Τώρα που πήρες σάρκα και φάνηκες,
Σαν σε όνειρο που κατορθώθηκε,
Με μια μεγάλη έκπληξη μέσα στα μάτια,

Έγινες το πιο αβέβαιο, το πιο αμφίβολο,
Το πιο θαμπό καθρέφτισμά μου.

Σαν τα νερά τα κοιμισμένα.