Το υμνούν το πράγμα το νεκρό,
Το υμνούν, το δοξάζουν
Στέφανα, όργανα.

Ήρθε, φάνηκε στο φως,
Ήρθε φάνηκε, δε θα φανεί,
Δε θα γυρίσει μάτια να κοιτάξει.

Δε θ’ αγαπήσει, δε θ’ αγαπηθεί,
Δε θα ζητήσει αγάπη και ψωμί.

Ακίνητο κείτεται, σεμνό,
Σαν αποκοιμισμένο.
Μες σε έναν ύπνο αξύπνητο.

Χωρίς φώτα και όνειρα,
Χωρίς αντανακλάσεις,
Σαν εκμαγείο χυτό.

Κλειστό κι απαρασάλευτο
Εντάφιο πρόσωπό μου.

Αποκοπή πικρή
Και δίχως αίμα

Ανάγλυφο στερνό μου ομοίωμα,
Καθρέφτη μου αδιάφανε, αδειανέ.

Έπεσε σκιά θανάτου,

Έπεσε και το σκέπασε.
Το μεταμόρφωσε.