Σε ποια θάλασσα
ποιος ουρανός
σ’έχει φιλήσει;

Τα μαλλιά σου τρυπούν
την καρδιά του ανέμου,
σαν τα δέντρα και σαν τα ταξίδια.

Το χέρι σου χαμόγελο,
φωνή σαν του νερού,
σαν κοριτσιού κάτασπρη ντάλια.

Όπου κι αν κυττάξεις
προβάλλει το πρόσωπό σου,
κατεβαίνει το βλέμμα σου
από χίλια λουλούδια.

Κύτταξε, κάλλιο,
τον ίσκιο που πέφτει,
τον καβαλάρη της βροχής,
το χαμογέλιο
του καλού Θεού.