Άι μανούλα μου,
ήρθε κι έφυγε σαν ξένος, δίχως λέξη να μου πει
κι έσβησαν τα βήματα του μεσ’ στης νύχτας τη σιγή,
ήρθε κι έφυγε σαν ξένος, δίχως λέξη να μου πει.

Άι μανούλα μου,
δεν τον κράτησε το σπίτι, το παιδί του που πονεί,
ποιος να ξέρει καλέ μάνα πότε θα ξαναφανεί,
δεν τον κράτησε το σπίτι, το παιδί του που πονεί.

Άι μανούλα μου,
κάνε πέτρα την καρδιά σου, πως την έκανα κι εγώ,
κάποια νύχτα σαν κι απόψε θα το δούμε και οι δυο,
κάνε πέτρα την καρδιά σου, πως την έκανα κι εγώ.