Μη με ρωτάς για ποια πατρίδα πολεμώ
το ‘χω κρυφό γιατί καραδοκούνε όρνια
μέσα από ατσάλινη σιωπή επαναστατώ
καθώς μετρώ την αντοχή μου μες στα χρόνια
μη με ρωτάς για ποια πατρίδα πολεμώ …

Μη μου ζητάς ποιο δρόμο σέρνω να σου πω
είναι μακρύς και σκοτεινός, αλλά μ’ εκφράζει
κρυφά κι αθόρυβα τον ήλιο ακολουθώ
που ξετρυπώνει τα χαράματα απ’ τ’ αγιάζι
μη μου ζητάς ποιο δρόμο σέρνω να σου πω …

Μη με κοιτάς με βλέμμα επίμονο, εχθρικό
δεν μαρτυρώ ποια νύχτα τρέφει την ψυχή μου
κι όταν θ’ ανθίσει η μυγδαλιά σε χώμα αγνό
τότε θ’ ανθίσει η μοναξιά κι η δύναμη μου
μη με κοιτάς με βλέμμα επίμονο, εχθρικό …

Τότε που θα ‘χουνε τα θαύματα γιορτή
θα ‘ναι τα λάφυρα στο τζάκι κρεμασμένα
και παραμύθια η γιαγιά όσα θα σου πει
θα ‘χουνε πρίγκιπα και δράκο μέσα εμένα …