Το θέμα που επιμένει κι επανέρχεται
ποια τάχα απόκριση θα βρει

Έπεφτε η πόρτα απαλά
-ούτ’ ένας θόρυβος-
χανότανε το σπίτι στην ομίχλη
σύννεφα τόσα, χαμηλά στους χωραφόδρομους
αργοκυλούσανε στα πεύκα σαν μπαλόνια.

Ήταν ο ήλιος μακρινή φωτιά στους κύκλους της
πηγάδι κόκκινο αχνό πάνω απ’ τα σπίτια
γλυκές φωνούλες παιδικές
γρήγορο μέτρημα
κρυφτούλι γύρω στα στενά
με μια λαχτάρα.

Έπειτα μάτια στις γωνιές
-πώς τα λησμόνησα-
βουβό το γέλιο πάντα της αγάπης
σταλαματιές καυτές στα μάγουλα
στα χέρια μου

πικρό μαχαίρι στην καρδιά,
παλιό τραγούδι.