Ποιος θα βρεθεί να πει στη γλώσσα μας πώς λέγεται
η λέξη αυτή η μαγική, κανείς δεν ξέρει.
Τι κι αν ερίζουν γλωσσολόγοι, σοφοί δάσκαλοι
αιώνες άλυτο μυστήριο παραμένει.

Τις νύχτες που εγείρεται η πείνα αλύπητη
ανασκαλεύοντας με βία τα σκουπίδια
βρίσκει τα έρημα παιδιά της στα χαρτόκουτα
κι η λέξη αυτή με ουρλιαχτά ηχεί στην πόλη.
Θαρρώ στη γλώσσα μας θα πει “ανημποριά”
“χέρι της μοίρας” ή “θεός” μα δε νομίζω
πως η μετάφραση “ψωμί” είναι σωστή.

Έτσι πρωτόγονη βαριά ως είναι η γλώσσα τους,
γεμάτη σύμφωνα που κάνουν κάθε φθόγγο
τραχύ και άγριο σαν ρόγχο να ακούγεται,

είναι αδύνατο σωστά να ερμηνευτεί.