Στα σκοτεινά σημεία των ματιών σου σε αυτό το γέλιο το πλάνο
ό, τι βρίσκω στο δρόμο δικό σου μα τον δρόμο μου χάνω
πόσα ξέρεις, πόσα νιώθεις, πόσα άλλα μου κρύβεις
ό, τι θέλεις στα χέρια σου το `χεις κάθε μέρα με πνίγεις
μη ζητάς απ’το χρόνο υποσχέσεις κρύβει ο χρόνος παγίδες
δεν υπάρχει νόημα στις λέξεις μόνο σ’ ό,τι δεν είδες

Πως να ξεκλέψω από το γέλιο σου το φως
είσαι αστέρι μα θα γίνω ουρανός που αλλάζει χρώματα
σε ρίχνω από υψόμετρα να δεις πόσο ωραία είναι στην άκρη της ζωής
πριν σε φτάσω τρεις φορές θα μ’ αρνηθείς
γιατί σε ρίχνω μες του ονείρου σου τον ύπνο να χαθείς

Μα τ’ αστέρια δε λυπούνται όταν πέφτουν... εύχονται