Ανάβεις τελευταίο τσιγάρο.
Σε δικά σου μονοπάτια περπατάς.
Σε βόλτες αισθήσεων ,
εκεί που το κύμα σε χρυσή άμμο σκάει,
η απουσία αμείλικτη γυροφέρνει.

Ατάραχο το λιμάνι
σε νύχτα αφέγγγαρη
Να πυκνώσει
η αποψινή ομίχλη,
ίσως η βροχή δραπετεύσει.
Κι ύστερα, άσπρο μαντήλι κουνάς
προσδοκώντας το επόμενο ταξίδι
με την επίσημη πια Άνοιξη να έρθει.