Τόποι συνάντησης
απογευμάτων στο Τριώτα
εν μέσω ερωτικών ιστοριών
—σε διάδραση με τους τοίχους—
πολιτικών αντιπαραθέσεων
και ποιητικών στίχων για αμφισβήτηση.
Μοναχικά ο καθένας αντιλαμβάνεται
τον λόγο του ως σπουδαιότερο.
Κανείς απ’ έξω δεν μπορεί να καταλάβει
τούτη τη μοναξιά που σπουδαία δεν δείχνει.
Μοναχική κι η διαπίστωση
πως το σαρκίο αλλάζει στάση
ανάλογα με την καρέκλα που βολεύεται
παίρνει ρόλο κομπάρσου
αφηγούμενο στίχους που δεν ακούει κανείς.
Χαρακτήρες γεννημένοι στη γη
αφήνουν κομμάτια τους απροστάτευτα
σε έπιπλα μεταμφιεσμένα
σε ένθερμο κοινό.