Οι τρύπες στην παλιά ταπετσαρία
είναι ίχνη από σταυρωμένες φαμίλιες.

Κάποτε, με την πέτρα
κάρφωνα στο σπίτι μου καρφιά,
μα οι χτύποι δε λυπούνται,
επιστρέφουν σαν εμβοές στ’ αυτιά μου.

Όταν γερνούν τα σπίτια
καταριούνται.

Έρχονται οι τύψεις με τα όνειρα·
ντουβάρια με ματωμένες ρωγμές,
φαντάσματα νυχτερινών δραμάτων,
ξυλοδαρμοί και θρήνοι τα μεσάνυχτα.

Το καρφί και η πέτρα εκδικούνται·
πόνος από τσακισμένα δάχτυλα,
μαύρα νύχια από σκοτωμένο αίμα.