Ένα φεγγάρι ολόγιομο
ανοίγει απόψε δρόμο.
’Απόμακρα χωριά.
’Αχνή στο βάθος
φωτισμένη πολιτεία.

Μπροστά του – μες στο αχνόφωτο –
δάσος αντίσκηνα.
Ακούει φωνές.
Πάει κοντά
Τεντώνει αυτί.
Φωνές δικών μας!

Όλοι ρωτούν.
Κι’ αυτός ρωτά.

– Ποιους χάσαμε;
Στο νότο τί μάς μένει;