Γιατί μένεις στάσιμος , τι περιμένεις φως μου ;
σ’ αυτό τον κόσμο χάρισες φλούδες της επιφάνειας
από δεντράκια που έχουν ζωή μονάχα μιας ημέρας
και της ψυχής τα πλούσια ποτέ θα τα ξοδέψεις ;
ανέβα στη σχέδια σου σαν ναυαγός στρατιώτης
άλλη μια μάχη ξεκινάς, μοναχικός ιππότης
το Άγιο δισκοπότηρο ψάχνεις να βρεις σαν όλους
όχι μεγάλες δρασκελιές μικρά τα βήματα σου
μα ας είναι ένα τη φορά ! και μέσα απ’ την καρδιά σου…….



Ένα βήμα τη φορά……

……Ακόμη αντιστέκεσαι
ν’ ανέβεις παραπάνω
έλα κοιμήσου ! στα όνειρα
με ρόδα θα σε ράνω

Μόνο ψηλά να καρτεράς
Τα υπόγεια μη ποθείς
Γλυκιά η γεύση θα γελάς
Αγγέλους θα θωρείς!!

Είσαι για άλλο προορισμό
Μη του γυρνάς την πλάτη
Μ’ αγάπη κάνεις αφορισμό
σε μήκη και σε πλάτη

Όσο για μένα μάτια μου
Φωνάζει η σιωπή μου
Στα δίνω όλα χάρισμα
Εκτός απ’ την ψυχή μου