Μάνα μου, ποιονε γέννησες κι άδικα ξενυχτούσες,
που το ‘’δινες το γάλα σου, για ποιον το σπαταλούσες.

Τα φτωχά σου στήθια που μου ’δωσαν το γάλα,
τα μάτωσα αγιάτρευτα με σφάλματα μεγάλα.

Μάνα που με μεγάλωσες για τα γεράματά σου,
πού να ’ξερες τι βάσανα θα βάζει στην καρδιά σου.

Τα φτωχά σου στήθια που μου ’δωσαν το γάλα,
τα μάτωσα αγιάτρευτα με σφάλματα μεγάλα.

Δε μ’ έπνιγες καλύτερα, μάνα μου, να γλιτώσω,
μ’ άφησες και μεγάλωσα, για να σας φαρμακώσω.

Τα φτωχά σου στήθια που μου ’δωσαν το γάλα,
τα μάτωσα αγιάτρευτα με σφάλματα μεγάλα.