Πώς γράφουν οι παλιοί τραγούδια
πώς ρίχναν δίχτυ στ’ αγγελούδια
στης φωταψίας τους το πάρκο
απ’ το Βυζάντιο στο Μάρκο

Το τρύπιο μου βρακί φοράω
και πίσω τους ακολουθάω
απ’ το πρωί στο μεσημέρι
στα τέλια έστηνα καρτέρι

Κοιτάζω πίσω αν πιάνει τόπο
δεν ξέρω αν έχω βρει τον τρόπο
ένα όμως ξέρω και σ’ το λέω
για τα τραγούδια κι εγώ φταίω

Το λόγο μου είχα μετρημένο
και το παλτό μου κουμπωμένο
τις νότες μου έκανα θυσία
σε μια πανάρχαιη θρησκεία

Με στραβοκοίταζε η πιάτσα
κι απ’ όλους άρεσα στο Μάτσα
είναι μια ανίερη συμμαχία
να μπεις μες στη δισκογραφία

Κοιτάζω πίσω αν πιάνει τόπο
δεν ξέρω αν έχω βρει τον τρόπο
ένα όμως ξέρω και σ’ το λέω
για τα τραγούδια κι εγώ φταίω

Με δίχως χρέη κι οφειλέτες
γίνανε φίλοι μου οι συνθέτες
μπλέχτηκα στο δικό μου λούκι
παίζω άμα λάχει και μπουζούκι

Στις μετοχές μου που ανεβαίνουν
και για τα λάθη που πληθαίνουν
τα ίχνη εκεί στο παρελθόν μου
κάνω μια σούμα στο μισθό μου

Κοιτάζω πίσω αν πιάνει τόπο
δεν ξέρω αν έχω βρει τον τρόπο
ένα όμως ξέρω και σ’ το λέω
για τα τραγούδια κι εγώ φταίω