Δεν ήταν απαισιόδοξο τραγουδάκι
ίσως να σου το `χω πει
κι άλλη μια φορά
μ’ άμα με πρόσεχες
κι εσύ λιγάκι
ίσως θα σου το ψιθύριζα
πιο μπροστά.

Δεν ήταν απαισιόδοξο τραγουδάκι
στα λερωμένα σεντόνια
η μπουκάλα κι εσύ
κι αν νιώθω τώρα
κουρδιστό παιχνιδάκι
να μην ξεχνάς τα παζάρια
που `χουν προηγηθεί.

Δεν ήταν απαισιόδοξο τραγουδάκι
νυχτερινή καντάδα
σ’έναν με περίσσια ζωή
στα μάτια σου λοιπόν αυτά
μικρό γυφτάκι
είδα ότι ήμουν μια μεγάλη
συνεχής αναβολή.

Δεν ήταν απαισιόδοξο τραγουδάκι
το πως κατάντησε
τώρα ούτε είχα φανταστεί
τάχα να είναι η δικιά μου ανάγκη
ζαλάδα πρόστυχη
να τρέχω μέσα στη βροχή.

Μ’ ένα χορό που δεν αντέχεις
να με βλέπεις φεύγω
σ’ένα σταθμό που χρόνια
τη ζωή μου περιμένω...