Γυρεύω στο τραγούδι να βγάλω,
μια μικρή και παλιά ιστορία,
η Καίτη η πόρνη της πόλης
έχει πια προ πολλού ξεχαστεί.

Το πέρασμα όμως του χρόνου,
μου δίνει μια καλή ευκαιρία
γιατί τ’ αμαρτήματα όλων,
έχουν πλέον από καιρό ξεχαστεί.

Η Καίτη απ’ τη Μικρασία
στα παραπήγματα μια πρώην κυρία,
τον έρωτα έμαθε σ’ όλους
τους κυρίους της πόλης θαρρώ.
Δεν ήταν απλά μια γυναίκα,
κρατούσε τη δική μας σημαία,
η σύγχρονη αυτή Αφροδίτη,
που ο Δίας στέλνει στο φως.

Στην πόλη μου λοιπόν τριγυρνάνε
κι’ ανδριάντες θέλουν να κάνουν,
να τιμήσουνε ήρωες λένε
και κάποιο ξακουστό στρατηγό.
Δικαίωμά τους δε λέω,
αλλά κι εγώ τη δουλειά μου θα κάνω
και σε σένα μανούλα της πόλης
το τραγούδι αυτό θα σου πω.

Πού πάμε με τέτοιο τραγούδι
η πλάτη τους δεν το σηκώνει
τους έβγαλα κιόλας στη φόρα
αυτό το παλιό μυστικό.
Τους βλέπω τώρα γελάνε
αλλά εγώ που το ξέρω σας λέω
, την παρθενιά τους κι αυτοί καταθέσαν
σε κάποιο θηλυκό στρατηγό.