Απ’ τα ίδια στέκια περάσαμε όλοι
τα ίδια αστεία μας κάνουν και γελούμε
ακόμα στην παραλία
γυναίκες όμορφες περνάνε
και η απουσία
μες στην παρέα που ξανασμίγει
γιατί να είσαι αιτία

Επικίνδυνο παιχνίδι
μου παίζει τώρα το μυαλό
Βάρυναν και οι μουσικές σου
γιατί να μη σου φτάνει και αυτό

Τώρα στο σπίτι σε λίγο στους δρόμους
παρέες γυρνάνε
φαντάσματα μοιάζουν με μάτια απορίας
τι να ζητάνε
συναντιούνται δυο λέξεις αλλάζουν
και προσπερνάνε

Φιλίες ζωής και εκρήξεις οργής
και παρέες τρελές σε στιγμές μαγικές
που ποτέ δε χαλάνε

Στα τραγούδια σε θυμάμαι
στα ξενύχτια στο πιοτό
στων αθάνατων τα στέκια
γιατί να μη σου φτάνει και αυτό