Θα σώσω τον πλανήτη αυτό
μαζεύω τα μπουκάλια
αυτά που ήπιες σπίτι μου
και μ’ έχεις κάνει χάλια

Πέταξα στίχους, γράμματα
ημερολόγια, λόγους
σ’ ένα καλάθι τα `στειλα
σ’ όλους τους οικολόγους

Γυαλί γυαλί, χαρτί χαρτί
τα ρίχνω στα σκουπίδια
κι αν κάποτε μου ξαναρθούν
ξέρω δε θα `ναι ίδια

Όχι, δε θ’ αλλάξω
και ας μείνω μόνη
τίποτα στον κόσμο αυτό
δε μ’ ανακυκλώνει

Όχι, δε θ’ αλλάξω
και ας μείνω μόνη
τίποτα στον κόσμο αυτό
δε μ’ ανακυκλώνει

Έτσι κι εσύ με πέταξες
γιατί δε σου καθόμουν
γιατί δεν έγινα αυτό
που πάντα σιχαινόμουν

Το πλήρωσα πολύ ακριβά
αυτό που λες "στυλάκι"
είμαι αυτή που έγινα
κι ας πόνεσα λιγάκι

Σπατάλησες το γέλιο μου
μου μόλυνες τα χείλη
"όλα αλλάζουν" είχες πει
μα εγώ δεν είμαι ύλη

Όχι, δε θ’ αλλάξω
και ας μείνω μόνη
τίποτα στον κόσμο αυτό
δε μ’ ανακυκλώνει

Όχι, δε θ’ αλλάξω
και ας μείνω μόνη
τίποτα στον κόσμο αυτό
δε μ’ ανακυκλώνει

Γι’ αυτό δε θ’ αλλάξω
και ας μείνω μόνη
τίποτα στον κόσμο αυτό
δε μ’ ανακυκλώνει

Όχι, δε θ’ αλλάξω
και ας μείνω μόνη
πιο καλά μόνη
να μείνω μόνη

Εκατομμύρια έτη φωτός
για μια στιγμή μάς χωρίζουν από την αλήθεια
αναφέρω:
τα ανθρωποειδή λατρεύουν να κυλιούνται
στη λευκή επιφάνεια της παραίσθησης
απουσία ατμού στην πρέσα του ονείρου
κατηγορία "άγνωστα αντικείμενα"
στατικά και αδιέξοδα μηνύματα του εγκεφάλου
θερμοκρασία υπό το μηδέν
επιστρέφω Γη

είναι κανείς εκεί;