Η κοκόνα η Μαριγώ
με μαντήλι κλαρωτό
τα ογδόντα πριν πατήσει
είπε κόσμο να γνωρίσει,
κόσμο και λαό
κόσμο και λαό.

Πρώτη θέση στην ταχεία,
ένα βήμα η Βουργαρία
κι άιντε στο καλό
κι άιντε στο καλό.

Στα σύνορα την πιάσανε
ένα, δυο, τρία, τέσσερα,
στην πόλη τη δικάσανε
πέντε, έξι, εφτά.
Πού τα ’κρυψες, πού τα ’κρυψες,
κυρά μου, τα λεφτά;

Τα ’κρυψα στη ζακέτα μου,
στη μαύρη καλτσοδέτα μου.
Τι με ρωτάς κι εσύ;
Και να χαρείς, ματάκια μου,
άσε τα μπογαλάκια μου,
άσε τα μπογαλάκια μου
και πιάσε ένα κρασί.

Η κοκόνα η Μαριγώ
είχε φήμη στο χωριό.
Πέρναγε από την πλατεία
και γινόταν απεργία.
Το ’γραψαν κι αυτό,
το ’γραψαν κι αυτό.

Πρώτη θέση στην ταχεία,
ένα βήμα η Βουργαρία
κι άιντε στο καλό
κι άιντε στο καλό

Στα σύνορα την πιάσανε
ένα, δυο, τρία, τέσσερα,
στην πόλη τη δικάσανε
πέντε, έξι, εφτά.
Πού τα ’κρυψες, πού τα ’κρυψες,
κυρά μου, τα λεφτά;

Τα ’κρυψα στο κορμάκι μου,
στο ροζ το κορδελάκι μου.
Τι με ρωτάς, καλέ;
Και μη βαράς, πατρίδα μου,
πάρε τα δαχτυλίδια μου,
πάρε τα δαχτυλίδια μου,
και δε γυρνώ ποτέ.