Τα μαλλιά μου γίναν γκρίζα κι όμως δε σε ξέχασα,
επληγώθηκε η καρδιά μου κι έκλαψα σαν σ’ έχασα.
Είδα πόσο σ’ αγαπούσα νύχτες άγρυπνες περνούσα.

Ήρθαν πρόωρα ρυτίδες απ’ τα χτυποκάρδια μου
με τα δάκρυα περνούσα πάντοτε τα βράδια μου
κι έκλαψα μου `χες λείψει, είχα συντροφιά τη θλίψη.

Τα μαλλιά μου γίναν γκρίζα πόσο βασανίστηκα,
με χτυπήσαν τόσες μπόρες μα δε σε αρνήθηκα.
Πόσα δηλητήρια ήπια στα πικρά μου καρδιοχτύπια.