Το ξέρω ζω μέσα στο μύθο
Τι άλλο πια, να σου παραδεχτώ,
όμως στα μάτια σου το βλέπω, πως σε πείθω
κι’ ίσως να είναι αυτό το πιο σημαντικό

Πάνω στους ουρανούς, το ξέρω, πως πατάω
αιθεροβάμονας ήμουν από μικρός
το χρόνο μου όμως, δεν τον σπαταλάω
στα τετριμμένα σχέδια του καθενός

Κι ίσως να φταίει που ακόμα δεν το πιάνω
πως δε με παίρνει, τούτος ο καιρός
ο χρόνος, όμως θα μου δείξει τι να κάνω,
αιθεροβάμονας, αιθέρινος κι αυτός

Κι ίσως το χρώμα της ζωής, που έχω διαλέξει
Στο ουράνιο τόξο, να σχηματιστεί
Κι’ίσως το Όνειρο, που το’χουν σακατέψει,
Σαν ήλιος πάλι να εμφανιστεί

Κι η αγαπούλα μου, που τόσο μ’έχει πιστέψει,
Γλυκιά συντρόφισσα, παντοτινή,
Ένα χαμόγελο για πάντα θα φορέσει,
Γιατί το αξίζει, ίσως, πιο πολύ αυτή