Σβήνεις φωτιά μου και σβήνω μαζί σου
εικόνα του νου σε περαστικά σύννεφα
φύλλα νεκρά σαν πεσμένες φιλίες
φώτα σβηστά σαν νεκρές πολιτείες.

Φωτιά μου σε τρέφω κι από σένα τρέφομαι
αντέχεις κι αντέχω ζωές να ονειρεύομαι.
Φορτίο βαρύ εικόνες στα σύννεφα
ζωή μου μισή και ταξίδια μου εφήμερα.

Χλωμιάζεις ψυχή μου κι η φλόγα σου χάνεται
παλεύεις να νιώσεις κάτι που ο άλλος το αισθάνεται,
περνάει ο καιρός κι όλα γύρω γυρνάνε
και ψάχνω να βρω τις στιγμές που πονάνε.

Περνάνε κι αφήνουν εικόνες στα μάτια μου,
εικόνες που ζούνε στ’ ατέλειωτα βράδια μου
εικόνες που χάθηκαν προτού γεννηθούνε,
εικόνες που ζουν ανασαίνουν κι ακούνε.