Εγώ δε γράφω ποιήματα,
δεν έχω χέρια.
Συνθήματα μαζεύω τη νύχτα.

Τους εφιάλτες ξεμπλέκω απ’ τα δίχτυα,
βρισιές και νοήματα σαν μαχαίρια.
Δεν έχω χέρια.

Εγώ δεν έχω φωνή,
δυο μάτια έχω λαχανιασμένα.
Φεύγω καλπάζοντας,
πίσω θα γυρίσουν οι φωνές σας
αλαλάζοντας.

Κι οι ριπές των ψεμάτων σας
δε θα μ’ αγγίξουν.
Όχι, όχι, όχι, τα λόγια σας
δε θα με πνίξουν.

Εγώ δεν λέω παραμύθια,
δεν έχω μύθους.
Τις λέξεις αρπάζω στους δρόμους.

Χειρονομίες σε διάφορους τόνους,
κραυγές καρφωμένες σε τοίχους.
Δεν έχω μύθους.

Εγώ δεν λέω τραγούδια,
δεν έχω στίχους.
Τα δικά σας ακούω και φοβάμαι.

Μαστίγια στην πλάτη με χτυπάνε,
με τα χέρια μου γδέρνω τους ήχους.
Δεν έχω στίχους.