Η κιθάρα μου απόψε
μια γλυκιά νιώθει θλίψη
στου μυαλού μου το βάθος
μια φυγή έχω κρύψει
μα με πάρουν τα φώτα
τα πανιά μου ν’ ανοίξω
και στο κύμα καράβι
τη ζωή μου θα ρίξω

οι αμπάρες της νύχτας
κλείσαν έξω τη μέρα
και ο νους μου χορεύει
δυο στροφές στον αέρα
στους καπνούς των τσιγάρων
ναυαγούν τα ποστάλια
και σωσίβιο τους ρίχνει
η φωνή της Amalia

Μπαϊσα, Αλφάμα, Εστρέλα
του έρωτα μάγου η τρέλα
του Τάγου θλιμμένη ινφάντα
Amalia Rodrigues για πάντα

Καμινάδες κατάρτια
τροχαλίες πηδάλια
μακρινά ακρωτήρια
κι η φωνή της Αmalia
να γεμίζει με δάκρυα
τις καρδιές που χωρίσαν
όσους φύγαν θυμάται
και ποτέ δε γυρίσαν

Φεγγαρόφωτο απόψε
στην παλιά Λισσαβόνα
μια χορδή της κιθάρας
σου αφήνω αρραβώνα
χωρισμούς και λιμάνια
σ’ ένα fado θλιμμένο
εγώ πάντα θα φεύγω
μα κοντά σου θα μένω...

Μπαϊσα, Αλφάμα, Εστρέλα
του έρωτα μάγου η τρέλα
του Τάγου θλιμμένη ινφάντα
Amalia Rodrigues για πάντα