Γυμνή η φωνή σου, σαν μαχαιριά
μυστικό που είπες και δεν το πίστεψα

Λύτρωσέ μου το σκοπό
εσένα να γευθώ
ήθελα μόνο, να κρατηθώ.

Όνειρο η σκιά σου, λόγια άδικα
στη σκόνη του δρόμου, δική σου ζωγραφιά

Δε βρήκα ευκαιρία
ποτέ μου να σου πω
πως ήσουνα κάτι το μοναδικό.

Αγάπη ή μίσος
που φτάνει στο κόκκινο.
Τίποτα τώρα
δεν είναι σαν όνειρο.

Μαύρο βελούδο που δε θα ξαναδώ
Χειμωνιάτικα βράδια μ’ εσένα στο μυαλό

Ελπίδα υπομονή
χαμένη από καιρό
σε μια λίμνη μέσα, περπατώ.